συνεργητικός

συνεργητικός: -ή, -ό / συνεργητικός, -ή, -όν, ΝΑ [συνεργήτης]

αυτός που συνεργεί, που συντελεί σε κάτι

νεοελλ.

το θηλ. ως ουσ. η συνεργητική

(κοινων.-φιλοσ.) θεωρία τών φαινομένων συνεργίας ή σύμπραξης τόσο στη φύση, ανόργανη και οργανική, όσο και στην κοινωνία, που ερμηνεύει το πώς συμβαίνει να ενεργοποιούνται σκόπιμα και αποτελεσματικά τα στοιχεία ενός ορισμένου συστήματος ή τα μέρη ενός όλου και να συντονίζεται η δράση τους έτσι ώστε σε μακροσκοπική κλίμακα να παράγουν νέες αυτόνομες μορφές.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

συνεργητικός — co operative masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
συνεργητικά — συνεργητικός co operative neut nom/voc/acc pl συνεργητικά̱ , συνεργητικός co operative fem nom/voc/acc dual συνεργητικά̱ , συνεργητικός co operative fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
συνεργητικῶν — συνεργητικός co operative fem gen pl συνεργητικός co operative masc/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
συνεργητικόν — συνεργητικός co operative masc acc sg συνεργητικός co operative neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
συνεργητικούς — συνεργητικός co operative masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
συνεργητικάς — συνεργητικά̱ς , συνεργητικός co operative fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

Academic Dictionaries and Encyclopedias